საშინლად დათრგუნული ვიყავი, როცა ექიმ, გიორგი ბეიტრიშვილთან მოვხვდი. ექიმებთან ბავშვობიდან დავყავდი მშობლებს, რადგან მქონდა ჯანმრთელობის პრობლემები.. ფაქიზი სულის ადამიანი, ექიმებს ერთმანეთს ვადარებდი სულ.. ზოგი გულისხმიერი იყო, ზოგსაც აკლდა ის თვისებები, რაც ექიმისთვის სავალდებულოდ მიმაჩნდა. გიორგი ბეიტრიშვილმა შიში და სასოწარკვეთილება მაშინვე შემამჩნია. იმაზე მეტს აკეთებდა ჩემთვის, ვიდრე ერთ ჩვეულებრივ ექიმს ევალება.. საკუთარ თავსაც ვერ ვუტყდებოდი, რომ შესაძლოა ყველაფერი დასრულებულიყო მძიმედ. ბატონი გიორგი ყველა ღონეს ხმარობდა დაესვა ჩემთვის ზუსტი დიაგნოზი. ყველა არსებული საშუალებით მკურნალობდა ჩემს პრობლემებს. პარალელურად, ის ყოველთვის ამჩნევდა ჩემს შინაგან წუხილს, ჩემს ფსიქიკურ მდგომარეობას, რომელიც ფიზიკურ ტკივილს აღემატებოდა..ბატონი გიორგი ცდილობდა ჩემს გამხნევებას, ნუგეშისცემას. ოპტიმიზმს მმატებდა მისი ყოველი გამოჩენა და თანდათან უკეთ და უკეთ ვხდებოდი. მიკვირდა მისი დაუზარელი შრომისმოყვარეობა..არასამუშაო დღეებში მოდიოდა, დამხედავდა, მეკითხებოდა როგორ ვიყავი. გამაოცა მისმა მზრუნველობამ, საოცარმა გულისხმიერებამ, მისმა პროფესიონალიზმმა. მე რა თქმა უნდა განვიკურნე. მას შემდეგ გავიდა 22 წელიწადი. მე ის დღემდი მეიმედება და თამამად ვაცხადებ: სწორედ მისნაირი უნდა იყოს ყველა!.
P.S ერთსაც დავძენ. არასდროს არ არის მისთვის გადამწყვეტი, - ფინანსები. ის ხშირად ქველმოქმედებას ეწევა. მადლობა მას ყველაფრისთვის!
პატივისცემით,
იზა ჭკადუა
