სახსრების დისპლაზია – დამაკავშირებელი ქსოვილის დარღვევაა, რაც იწვევს მის დასუსტებას და სახსრების ჰიპერმობილობას (გაზრდილი მოძრაობა). სახსრების დისპლაზია ახალშობილებს დაბადებისთანავე ეტყობა, ხოლო ზრდასრულებში დაავადება იშვიათია.

ლოკალიზაციის მიხედვით გამოიყოფა:

• მენჯ-ბარძაყის დისპლაზია;
• იდაყვის სახსრების დისპლაზია (იშვიათი);
• მხრის სახსარის დისპლაზია;
• მუხლის სახსრების დისპლაზია.

მიზეზები:

• მემკვირეობითი მიდრეკილება;
• სამშობიარო და პოსტსამშობიარო ტრავმები;
• ​​​​​​​ფეხმძიმობის დროს ქალის ორგანიზმში ჰორმონალური დარღვევები;
• ნაყოფის მჯდომიარე მდგომარეობა.

სახსრების დისპლაზია ხშირად აღენიშნება ახალშობილებს, რომელთა მშობლები 40 წელს არიან გადაცილებული.

სიმპტომები

დაავადების სიმპტომები დამოკიდებულია მისი ლოკალიზაციის ადგილზე და შემდეგია:

• ერთი ფეხი მეორეზე მოკლეა, დუნდულების და მათი ნაკეცების ასიმეტრია, რომელიც ჩანს გაშლილი ფეხების დროსაც (მენჯ-ბარძაყის სახსრების დისპლაზია);
• ტკივილი მხარის მოძრაობისას (მხრის სახსრების დისპლაზია);
• ტკივილი მუხლში მოძრაობისას, მუხლის ფორმის ცვლილება (მუხლის სახსრების დისპლაზია).

დიაგნოსტიკა

დაავადების დიაგნოსტიკისთვის ექიმი-ორთოპედი ატარებს შემდეგი სახის გამოკვლევებს:

• სახსრების ულტრა-ბგერით გამოკვლევას;
• სახსრების რენტგენოლოგიურ გამოკვლევას.

მკურნალობა

დაავადების სამკურნალოდ ინიშნება:

• მასაჟები;
• სამკურნალო ფიზკულტურა;
• ფიზიოთერაპევტული პროცედურები;
• მედიკამენტები;
• სპეციალური სახვევები;
• ქირურგიული ოპერაციები (სახსრის შეცვლა ხელოვნურით).

მკურნალობის კონსერვატიული მეთოდები შედეგიანია 1 წლამდე, თუ ბავშვი უფრო დიდია, მაშინ ქირურგიული ჩარევაა საჭირო.

დაავადების მკურნალობის არარსებობა იწვევს:

• სიარულის დარღვევას;
• სხეულის ფორმის დარღვევას;
• ცვლილებებს ხერხემალში.

რისკის ჯგუფები:

• ახალშობილები, რომელთა მშობლები 40 წელზე ზემოთ არიან;
• ჰორმონალური ცვლილებების მქონე ბავშვები;
• ბავშვები, რომლებიც ნორმაზე მეტი წონით დაიბადნენ.

რეკომენდაცია!

• ფეხმძიმობის პერიოდში დაავადების განვითარების დროული შეწყვეტა;
• მეძუძური ბავშვების ფეხების გაკოჭვის გამორიცხვა;
• სამკურნალო ვარჯიშები.