ადენოვირუსი
ადენოვირუსი (ადენოვირუსული ინფექცია) – მწვავე ციებ-ცხელების დაავადება. წარმოადგენს მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციის ერთ-ერთ სახეობას. დაავადება აზიანებს თვალებს, სასუნთქ ორგანოებს და ლიმფურ კვანძებს. ყველაზე ხშირად ავადდებიან სკოლამდელი და დაწყებითი კლასის ასაკის ბავშვები. ადენოვირუსის გააქტიურება ხდება შემოდგომა-გაზაფხულის სეზონზე.
მიზეზები
დაავადება წარმოიქმნება ორგანიზმში ადენოვირუსის ინფექციით. გადადის კონტაქტური და ჰაეროვან-წვეთოვანი გზით.
ადენოვირუსით დაავადების მიზეზები:
· დაავადებულ ადამიანთან კონტაქტი;
· საკვებში დაავადებული პროდუქტების, ან დაბინძურებული წყლის გამოყენება;
· იმ ნივთების გამოყენება, რომლებთანაც შეხება ჰქონდა დაავადებულ ადამიანს.
ადენოვირუსის სიმპტომები
ადენოვირუსისთვის დამახასიათებელი სიმპტომები დამოკიდებულია ანთებითი პროცესის ლოკალიზაციის ადგილზე:
· ფარინგიტის სიმპტომები (ყელის ტკივილი, ყელის ანთება, ხმის ჩახლეჩა);
· რინიტის სიმპტომები (სურდო, ცხვირის ლორწოვანი გარსის ანთება, ცემინება);
· ლიმფური კვანძების გადიდება;
· ხსეულის ტემპერატურის 39°-მდე აწევა;
· სველი ხველა;
· მუცლის ტკივილი, დიარეა, გულის რევა;
· თავბრუს ხვევა;
· ხშირი შარდვა, სისხლნარევი შარდი;
· თვალების ჩაწითლება, ცრემლდენა, ცუდი მხედველობა.
დიაგნოსტიკა
ადენოვირუსის მკურნალობის დასადგენად ექიმი-ინფექციონისტი ნიშნავს მთელ რიგ გამოკვლევებს და ანალიზებს:
· სისხლის საერთო ანალიზი;
· თვალებისგან გამომყოფი, ცხვირ-ხახის არხების გამოკვლევა;
· ფეკალის ანალიზი;
· ცხვირის ღრუსა და გულმკერდის რენტგენოგრაფია.
საჭიროა ჩატარდეს გრიპთან დიფერენციალური დიაგნოსტიკა, კონიუქტივიტზე, პნევმონიასა და ტუბერკულოზზე.
ადენოვირუსის მკურნალობა
ადენოვირუსის მუკრნალობა საჭიროებს:
· ანტიბაქტერიულ პრეპარატებს;
· სიცხის დამწევ პრეპარატებს;
· ამოსახველებელ საშუალებებს;
· ტუტოვან ინჰალაციას;
· სისხლძარღვების აღმდეგ პრეპარატებს;
· პოლივიტამინებს;
· ფიზიოთერაპევტულ პროცედურებს.
გართულებების წარმოქმნისას ინიშნება ანტიბიოტიკები. პაციენტებს ენიშნებათ წოლითი რეჟიმი, დაავადების გართულებისას აუცილებელია ჰოსპიტალიზაცია.
საშიშროება
ადენოვირუსის თანამედროვე მეთოდებით მკურნალობის გარეშე შესაძლოა შემდეგი გართულებები:
· ლარიგნოსპაზმი;
· სინუსიტი;
· შუა და შიდა ყურის ოტიტი;
· ბრონქიტი;
· პნევმონია;
· ანგინა.
მცირეწლოვან ბავშვებში დაავადების გართულებამ შესაძლოა სიკვდილიანობაც გამოიწვიოს.
რისკის ჯგუფი
რისკის ჯგუფს მიეკუთვნება:
· საბავშვო ბაღებისა და სკოლის თანამშრომლები;
· მცირეწლოვანი ბავშვები;
· სუსტი იმუნიტეტის მქონე ადამიანები.
პროფილაქტიკა
პროფილაქტიკისთვის რეკომენდირებულია:
· პირადი ჰიგიენის წესების დაცვა;
· სამუშაო და საცხოვრებელი ფართის მუდმივი განიავება;
· დაავადებულ ადამიანებთან კონტაქტისთვის თავის არიდება;
· გადაციებისა და გადახურებისგან თავის დაცვა.