კეტონალ დუო

ანოტაციის მომწოდებელია

რეკომენდაცია

0შეფასება

6144ნახვა

სართაშორისო არაპატენტირებული დასახელება:

კეტოპროფენი/KETOPROFEN

გამოშვების ფორმა:

მოდიფიცირებული გამონთავისუფლების კაფსულები

აღწერილობა:

კაფსულა, ლურჯი სახურავი, გამჭვირვალე კორპუსი, შევსებული თეთრი და ყვითელი გრანულებით. კაფსულები შეიცავს მოდიფიცირებული გამონთავისუფლების კეტოპროფენს გრანულების სახით.

შემადგენლობა:

ყოველი კაფსულა შეიცავს 150 მგ კეტოპროფენს.

დამხმარე ნივთიერებები:

მიკროკრისტალური ცელულოზა, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, პოვიდონი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, პოლისორბატ 80, ეუდრაჰიტი (ამონიინო-მეტაკრილატური სოპოლიმერი), ტრიეტილციტრატი, ტალკი, უწყლო კოლიოდური კრემნია დიოქსიდი, ჟელატინი, ყვითელი ოქსიდის რკინა (E172), ინდიგოტინი (E 132), დიოქსიდის ტიტანი (E 171).

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:

არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო და რევმატიზმის საწინააღმდგო პრეპარატები; პროპინის მჟავას წარმოებული.

კოდი ATX: M01AE03.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოდინამიკა

კეტოპროფენი - პრეპარატის მოქმედი ნივთიერება - აქვეითებს პროსტაგლანდინების სინთეზს და ლეიკოტრიენებს, ბლოკავს ციკლოოქსიგენაზის ფერმენტებს (ციკლოოქსიგენაზა - 1 (ცოგ - 1) და ციკლოოქსიგენაზა - 2 (ცოგ - 2)), რომელიც ახდენს პროსტაგლანდინების სინთეზის კატალიზირებას არაქიდური მჟავის მეტაბოლიზმში.

კეტოტიფენი ასტაბილურებს ლიზოსომბრანულ მემბრანას in vitro და in vivo, დიდ კონცეტრაციებში აფერხებს ლეიკოტრიენების სინთეზს in vitro და ფლობს ანტიბრადიკინურ აქტივობას in vivo.

კეტოპროფენის სიცხის დამწევი მექანიზმის მოქმედება უცნობია. შესაძლოა კეტოპროფენი ახშობს პროსტაგლანდინების სინთეზს ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში (ყველაზე მეტად სავარაუდოა, ჰიპოთალამუსში).

ზოგიერთ ქალში კეტოპროფენი ამცირებს პირველადი დისმენორეის სიმპტომებს, სავარაუდოდ სინთეზის დაქვეითების და (ან) პროსტაგლანდინების ეფექტურობის ხარჯზე.

ფარმაკოკინეტიკა:

კეტოპროფენი კარგად შეიწოვება შიდა მიღების შემდეგ 150 მგ კეტონალ დუო-ს კაფსულებიდან. კაფსულები შეიცავენ ორი სახის გრანულებს: სტანდარტულები (თეთრი) და გარსით დაფარული (ყვითელი). კეტოპროფენი სწრაფად გამონთავისუფლდება თეთრი გრანულებიდან (60% შემადგენლობის კაფსულები) და ნელა ყვითელი გრანულებიდან, რომლებიც დაფარულია გარსით ( 40% შემადგენლობის კაფსულები), ამიტომაც კაფსულა მოქმედებს როგორც სწრაფად, ასევე დაგვიანებით. კეტოპროფენის ბიოწვდომა ჩვეულებრივი გამონთავისუფლების კაფსულებიდან შეადგენს 90%; ასევე ეხება მოდიფიცირებული გამონთავისუფლების კაფსულებს.

კეტოპროფენის საჭმელთან ერთად მიღებისას მისი საერთო ბიოწვდომა არ (AUC) იცვლება, თუმცა ნელდება აბსორბციის სიჩქარე. ცხიმიანი საკვები არ მოქმედებს (AUC) ბიოწვდომაზე ან უმაღლეს პლაზმურ კონცენტრაციებზე, თუმცა უმაღლესი პლაზმური კონეტრაციები მიიღწევა მოგვიანებით.

ანტაციდების ან სხვა პრეპარატების ერთდროული მიღება, რომელთაც შეუძლიათ გამოიწვიონ მუცლის pH აწევა, კეტოპროფენის აბსორბციის ხარისხზე და სიჩქარეზე არ მოქმედებს. 150 მგ მოდიფიცირებული გამონთავისუფლების Cmax უმაღლესი პლაზმური დონის შიდა დანიშვნის შემდეგ კეტოპროფენის , თანასწორი 9036,64 ნგ/მლ, აღინიშნება 1,76 საათის შემდეგ.

კეტოპროფენის 99% უკავშირდება პლაზმის ცილებს, უპირატესად ალბუმინს. ქსოვილებში გავრცელების მოცულობა - 0,1ლ/კგ. კეტოპროფენი აღწევს სინოვიალურ სითხეში, სადაც აღწევს პლაზმური კონცეტრაციის 30%.

კეტოპროფენი მეტაბოლიზდება ღვიძლში. იგი უკავშირდება გლუკუნორულ მჟავას, სადაც ქმნის არასტაბილურ კეტოპროფენის გლუკურონიდის მეტაბოლიტს, რომელიც ემსახურება პირველადი აქტივობის ნივთირების რეზერვად. ეს შეიძლება მნიშვნელოვანი იყოს იმ პირთათვის რომლებსაც გააჩნიათ თირკმელების უკმარისობა, რამდენადაც კონიუგატი შესაძლოა დაგროვდეს შრატში და დაექვემდებაროს უკუ დეკონიუგაციას პირველად აქტიურ ნივთიერებაში. აღსანიშნავია, რომ კონიუგატი ჩნდება ზრდასრული ჯანმრთელი ადამიანების პლაზმაში მხოლოდ მცირე რაოდენობით, მაგრამ მისი კონცეტრაცია მაღალია ასაკოვან ადამიანებში (ალბათ, თირკმელების დაწეული კლირენსის გამო).

კეტოპროფენის დაახლოებით 60-75% გამოიყოფა შარდთან ერთად, ძირითადად მეტაბოლიტური გლუკურონიდული სახით. დანიშნული დოზის 10% -ზე ნაკლები გამოიყოფა განავალთან ერთად. კეტოპროფენის პლაზმური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 0,08 ლ/კგ/საათს.

პაციენტების განსაკუთრებული ჯგუფები:

ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, არის ჰიპოალბუმინემიის ალბათობა (თავისუფალი ბიოლოგიურად აქტიური კეტოპროფენი), კეტოპროფენის კონცეტრაცია თითქმის ორმაგდება, რაც ითხოვს მინიმალური სადღეღამისო დოზის დანიშვნას და რომელიც უზრუნველყოფს საკმარის თერაპიულ ეფექტს.

თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებში მცირდება კეტოპროფენის კლირენსი.

გამოყენების ინსტრუქცია:

კეტონალ დუო არის არასტეროიდული რევმატიზმის საწინააღმდეგო პრეპარატი, ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზური და სიცხის დამწევი მოქმედებით. იგი გამოიყენება ტკივილგამაყუჩებლად მთელი რიგი მტკივნეულ სინდრომის დროს და ანთებით, დეგენერაციულ და მეტაბოლურ- რევმატული დაავადებების სამკურნალოდ.

გამოყენების ინსტრუქცია:

ტკივილი:

პოსტტრავმული;
ოპერაციის შემდეგ;
მტკივნეული მენსტრუაციები;
ტკივილი ძვლის მეტასტაზების შედეგად სიმსივნის მქონე პაციენტებში.

რევმატული დაავადებები:

რევმატოიდული ართრიტი;
სპონდილოართრიტი (ანკილოზირებადი სპონდილიტი, სპორიატული ართრიტი, რეაქტიული ართრიტი);
ნიკრისი, ფსევდონიკრისი;
ოსტეოართრიტი;
არასახსრული რევმატიზმი (ტენდინიტი, ბურსიტი, მხრის სახსრის კაფსულიტი).

უკუჩვენება:

ჰიპერმგრძნობელობა კეტოპროფენთან ან პრეპარატის ნებისმიერ დამხმარე ნივთირებებთან;
ანამნეზში ჰიპერმგრძნობიარე რეაქციების არსებობა, ისეთები როგორებიცაა ბრონქეალური ასთმა, ჭინჭრის ციება, ბრონქოსპაზმი, რინიტი, ან კეტოპროფენის გამოყენების შემდეგ ალერგიული ტიპის რეაქციები ან მოქმედი ნივთიერებების მსგავსად, ისეთები როგორებიცაა არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატები (აანპ) ან სალიცილატები (მაგ., აცეტილსალიცილური მჟავა); ასეთ პაციენტებს აღენიშნებათ მძიმე (იშვიათ შემთხვევაში ლეტალური) ანაფილაქტიკური რეაქციები (იხ. ,,გვერდითი მოვლენები“);
გულის მძიმე უკმარისობა;
ტკივილის მკურნალობა პერიოპერაციულ პერიოდში აორტოკორონარული შუნტირების ოპერაციის შესრულებისას (აკშ);
ქრონიკული დისპეპსია ანამნეზში;
პეპტიკური წყლული მწვავე ფაზაში, ასევე კუჭნაწლავის სისხლდენა, წყლული ან პერფორაცია ანამნეზში;
სისხლდენისკენ მიდრეკილება;
თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევა;
ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევა;
ფეხმძიმობის ბოლო ტრიმესტრი (იხ. ,, ფეხმძიმობა და ძუძუთი კვება“);
ბავშვები 15 წელს ქვემოთ.

განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები:

ჯობია თავიდან ავირიდოთ პრეპარატის არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთად გამოყენება, ციკლოოქსიგენაზა-2 სელექტიური ინჰიბიტორების ჩათვლით.

რეაქციები კუჭნაწლავის ტრაქტის მხრიდან:

სისხლდენა კუჭნაწლავში, წყლული ან პერფორაცია, რომელთაც შეუძლიათ აღმოჩნდნენ სასიკვდილო, აღწერილია ყველა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებისთვის და შეუძლიათ განვითარდნენ მკურნალობის ნებისმიერ დროს როგორც წინმსწრები სიმპტომების არსებობისას ასევე მათი არარსებობის შემთხვევაში ან კუჭნაწლავის ტრაქტის მძიმე დაავადებებით ანამნეზში.

ასაკოვან ადამიანებში ხშირად ჩნდება არასტეროიდულ, ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებზე არასასურველი რეაქციები, განსაკუთრებით კუჭნაწლავის სისხლდენა და პერფორაცია, რომლებიც შესაძლოა იყოს სასიკვდილო (იხ. „დოზები და გამოყენების ინსტრუქცია“).

კეტონალ დუოს მიღება, განსაკუთრებით დიდი დოზებით, შესაძლოა დაკავშირებული იყოს კუჭნაწლავის მძიმე ინტოკსიკაციის მაღალ რისკთან (იხ. ასევე ,,დოზები და გამოყენების ინსტრუქცია“ და ,, უკუჩვენება“).

წყლულების ან პერფორაციის, კუჭნაწლავის სისხლდენის აღმოჩენის რისკი იზრდება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები დოზის გაზრდასთან ერთად, ანამნეზში წყლულოვანი დაავადებების, განსაკუთრებით გართულებული სისხლდენის ან პერფორაციის მქონე პაციენტებში (იხ. „უკუჩვენება“), ასევე ასაკოვან ადამიანებში. ამ პაციენტების მკურნალობა უნდა დაიწყოს არსებული ყველაზე დაბალი დოზით.

ამ პაციენტებისთვის, ასევე მათთვის, რომლებიც იღებენ აცეტილსალიცილის მჟავის დაბალ დოზებს ან სხვა პრეპარატებს, რომლებიც ზრდიან კუჭნაწლავის გართულებების რისკს, უნდა გადაიხედოს კომბინირებული თერაპიის დანიშნულება დამცავი სამკურნალო საშუალებებით (მაგ., მიზოპროსტალომი ან პროტონური პომპის პრეპარატებით) (იხ. ქვემოთ და ,,ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და სახვა სახის ურთიერთქმედება“).

პაციენტებმა ანამნეზში კუჭნაწლავის ტოქსიკურობის გამოვლინებებით, განსაკუთრებით ასაკოვანმა ადამიანებმა, უნდა შეატყობინონ კუჭნაწლავის ტრაქტის მებისმიერი უჩვეულო სიმპტომების შესახებ (განსაკუთრებით კუჭნაწლავის სისხლდენის შესახებ), განსაკუთრებით მკურნალობის დაწყებისას.

განსაკუთრებული სიფრთხილე უნდა დავიცვათ იმ პრეპარატების ერთდროული დანიშვნისას, რომლებიც ზრდიან წყლულების ან სისხლდნის რისკს, მაგალითად, პერორალურ კორტიკოსტეროიდებთან, ანტიკოაგულანტებთან, (მაგ., ვარფარინთან), სეროტონინის უკუმოჭიდების სელექტიურ ინჰიბიტორებთან, ანტიაგრეგანტებთან, ისეთები როგორებიცაა აციტილსალიცილის მჟავა, ან ნიკორანდილი (იხ. ,, სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან ურთიერთქმედება და სხვა სახის ურთიერთქმედება“).

თუ პაციენტებს კეტონალ დუოთი მკურნალობის ფონზე აღმოაჩნდათ კუჭნაწლავის სისხლდენა ან წყლული, პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს.

არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების დანიშვნა უნდა მოხდეს სიფრთხილით იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ კუჭნაწლავის ტრაქტის დაავადებები ანამნეზში (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება), რამდენადაც შესაძლოა აღნიშნული დაავადებების გამწვავება (იხ. ,,გვერდითი მოვლენები“).

გულ-სისხლძარღვთა და ცერებროვასკულარული ეფექტები:

ანამნეზში არტერიალური ჰიპერტენზიის მქონე და (ან) გულის მსუბუქი შენელებული ან საშუალო ხარისხის სიმძიმის უკმარისობის პაციენტებში საჭიროა შესაბამისი დაკვირვება და კონსულტაცია, რამდენადაც არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების გამოყენებისას აღინიშნებოდა სითხის შეკავება და შეშუპება.

ზოგიერთი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების გამოყენება (განსაკუთრებით დიდი დოზებით და ხანგრძლივი მკურნალობისას) შესაძლოა დაკავშირებული იყოს არტერიალური თრომბოზის მაღალ რისკთან (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტთან ან ინსულტთან). ასეთი რისკის გამოსარიცხად კეტოპროფენთან მიმართებაში მონაცემები არასაკმარისია.

აღინიშნებოდა არტერიალური თრომბოზის განვითარების მაღალი რისკი პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ არაასპირინულ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებს აორტოკორონალური შუნტირებისას პერიოპერაციული ტკივილის სამკურნალოდ (აკშ).

გაუკონტროლებელი არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში, გულის შეგუბებული უკმარისობით, გულის იშემიური დაავადების დადგენილი დიაგნოზით, პერიფერიული არტერიის დაავადებით და (ან) ცერებროვასკულარული დაავადებით კეტონალ დუოთი მკურნალობა უნდა ჩატარდეს სარგებლისა და რისკის ზედმიწევნითი შეფასების შემდეგ. მსგავსი სახით უნდა მოვიქცეთ ხანგრძლივი მკურნალობის დანიშვნისას პაციენტებთან, რომელთაც აღენიშნებათ გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების რისკფაქტორები (ისეთები როგორიცაა არტერიალური ჰიპერთენზია, ჰიპერლიპიდემია, შაქრიანი დიაბეტი, მოწევა).

დარღვევები სასუნთქი გზების მხრიდან:

პაციენტებს, რომელთაც აწუხებთ ბრონქიალური ასთმა ქრონიკულ რინიტთან, ქრონიკულ სინუსიტთან ერთად და (ან) ცხვირის პოლიპოზთან, აქვთ დიდი ალბათობა გამოავლინონ ალერგიული რეაქციები აცეტილსალიცილის მჟავის და (ან) არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატების მიღების შემდეგ, ვიდრე სხვა პაციენტებს. კეტონალ დუოს დანიშვნამ შესაძლოა გამოიწვიოს ბრონქეალური ასთმის ან ბრონქოსპაზმის შეტევა, განსაკუთრებით აცეტილსალიცილის მჟავაზე ან არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებზე ალერგიის მქონე პაციენტებში (იხ. „უკუჩვენება“).

ჰიპერკალიემია:

შესაძლოა განვითარდეს ჰიპერკალიემია, განსაკუთრებით შაქრიანი დიაბეტის, თირკმელების უკმარისობის მქონე პაციენტებში, და (ან) თანმდევი თერაპიისას პრეპარატებით, რომლებიც ხელს უწყობენ ჰიპერკალიემიის განვითარებას (იხ. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედება). ასეთ შემთხვევებში აუცილებელია კალიუმის დონის გაკონტროლება.

თირკმელების ფუნქცია:

პაციენტები, რომელთაც აქვთ გულის უკმარისობა, ციროზი ან ნეფროტიული სინდრომი, ასევე პაციენტები რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს, თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის მქონე პაციენტებში, განსაკუთრებით მოხუცებში, მკურნალობის დაწყებისას საჭიროა თირკმელების ფუნქციის მდგომარეობის გულმოდგინე კონტროლი. ასეთ პაციენტებში კეტონალ დუოს დანიშვნამ შესაძლოა გამოიწვიოს თირკმელების სისხლისმიწოდების დაწევა პროსტაგლანდინების სინთეზის შევიწრობის ხარჯზე და მიიყვანოს თირკმელების ფუნქციის დეკომპენსაციამდე.

ღვიძლის ფუნქცია:

ღვიძლის მდგომარეობის ფუნქციონალური ტესტების მაჩვნებლების ნორმიდან გადახრილ ან ანამნეზში ღვიძლის დაავადების მქონე პაციენტებმა პერიოდულად უნდა გააკონტროლონ სისხლის ტრანსამინაზის დონე, განსაკუთრებით გაგრძელებული თერაპიის დროს.

კეტოპროფენის მიღებასთან დაკავშირებით აღწერილია სიყვითლისა და ჰეპატიტის იშვიათი შემთხვევები.

პრეპარატს სიფრთხილით უნიშნავენ იმ პირებს, რომლებიც განიცდიან ალკოჰოლურ დამოკიდებულებას.

კანის რეაქციები:

უკიდურსად იშვიათად აღინიშნება არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღებასთან დაკავშირებით კანის მძიმე რეაქციები (მათშორის ზოგიერთი სასიკვდილო დასასრულით ), ისეთები როგორიც ექსფოლიატიური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმალური ნეკროლიზი (იხ. „გვერდითი მოვლენები“). ამ რეაქციების განვითარების დიდი რისკი - მკურნალობის კურსის დასაწყისში; რეაქციები უმეტეს შემთხვევებში ვლინდებიან მკურნალობის პირველ თვეში. კეტონალ დუო დაუყოვნებლივ ამოღებულ უნდა იქნას კანის პირველი გამონაყარისთანავე, დაზიანებების ლორწოვან გარსზე ან ჰიპერმგრძნობიარობის სხვა ნიშნებისას.

სხვა ზეგავლენა:

მკურნალობა უნდა შეწყდეს მხედველობის დარღვევისას, ისეთი როგორიცაა მხედველობის უზუსტობა, კეტონალ დუოს შეუძლია შენიღბოს ინფექციური დაავადებების ნიშნები და სიმპტომები, ისეთები როგორიცაა სხეულის ტემპერატურის აწევა.

ფართო ქირურგიული ჩარევის წინ პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს. კეტონალ დუოს მიღებამ შესაძლოა დაწიოს ფერტილურობა, ამიტომ მისი მიღება არაა რეკომენდირებული ქალებისათვის, რომლებიც გეგმავენ დაორსულებას. ქალები რომლებიც განიცდიან სირთულეებს დაორსულებასთან ერთად ან იტარებენ გამოკვლევას უნაყოფობასთან დაკავშირებით, უნდა გადაიხედოს კეტონალ დუოს მიღების საკითხი.

კეტონალ დუოს კაფსულები შეიცავს ლაქტოზის მონოჰიდრატს (20 მგ/კაფსულა), ამიტომ მათი მიღება მიზანშეწონილი არაა იმ პაციენტებისთვის რომლებსაც აქვთ გალაქტოზასთან მემკვიდრეობითი აუტანლობა, ლაქტაზის დეფიციტი, გლუკოზის ან გალაქტოზის შეწოვის დარღვევები.

ორსულობა და ძუძუთი კვება:

პროსტაგლანდინების სინთეზის შეზღუდვამ შესაძლოა გამოიწვიოს ნეგატიური ზემოქმედება ორსულობის დროს და (ან) ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე. ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში პრეპარატი არ უნდა დაინიშნოს უკიდურესი აუცილებლობის გარეშე. თუ კეტონალ დუოს იღებს ქალი, რომელიც ცდილობს დაორსულებას ან იმყოფება ფეხმძიმობის პირველ ან მეორე ტრიმესტრში, დოზა უნდა იყოს რაც შეიძლება დაბალი, ხოლო მკურნალობის ხანგრძლივობა რაც შეიძლება მოკლე.

ორსულობის მესამე ტრიმესტრში კეტონალ დუოს მიღება უკუნაჩვენებია.

მონაცემები პრეპარატის რძეში შეღწევასთან დაკავშირებით არ არსებობს. კეტონალ დუოს დანიშვნა მეძუძური დედებისთვის არაა რეკომენდირებული.

ზემოქმედება სატრანსპორტო საშუალებების მართვისას და მექანიზმებთან მუშაობის დროს:

პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს თავბრუსხვევა, ძილიანობა ან კრუნჩხვა; ასეთ შემთხვევაში არ უნდა მართოთ სატრანსპორტო საშუალებები და არ უნდა იმუშაოთ მექანიზმებთან.

დოზები და მიღების წესი:

შიდა მიღებისთვის. მიიღეთ ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ, არაუმცირეს 100 მლ წყლის ან რძის დაყოლებით. კაფსულები არ დაღეჭოთ და არც გაკვნიტოთ.

არასასურველი რეაქციები შესაძლოა დავიყვანოთ მინიმუმამდე, თუ პრეპარატს მივიღებთ ყველაზე დაბალეფექტური დოზით მაქსიმალურად მოკლე დროში, აუცილებელია სიმპტომების კუპირებისთვის.

რეკომენდირებული დოზა:

მოზრდილები და მოზარდები 15 წელზე ზევით:

ჩვეულ დოზას წარმოადგენს კეტონალ დუოს 1 კაფსულა (150 მგ კეტოპროფენი)ერთჯერ დღეში. კეტოპროფენის დღე-ღამის მაქსიმალური დოზაა-200მგ. დღეში კეტოპროფენის 150 მგ დოზით მკურნალობის დაწყებამდე (კეტონალ დუოს ერთი კაფსულა) აუცილებელია გულმოდგინედ შევაფასოთ რისკი და სარგებელი. დოზები დღე-ღამის მაქსიმუმზე ზევით, რეკომენდირებული არაა.

ერთდროულად შესაძლებელია ანტაციდების მიღება, რომლებიც ამცირებენ კეტოპროფენის არასასურველი ეფექტების ალბათობას, საჭმლის მონელების სისტემაზე.

პაციენტები ღვიძლის და (ან) თირკმელების ფუნქციის დარღვევებით:

პაციენტებს, რომელთაც დარღვეული აქვთ ღვიძლის და (ან) თირკმელების ფუნქცია რეკომენდირებულია საწყისი დოზის დაწევა; შენარჩუნებული დოზა უნდა იყოს მინიმალურად ეფექტური. ღვიძლის და (ან) თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევების მქონე პაციენტებისთვის პრეპარატი უკუნაჩვენებია (იხ. უკუჩვნებები).

ასაკოვანი პაციენტები:

ასაკოვან ადამიანებში არასასურველმა რეაქციებმა შესაძლოა იქონიონ მძიმე შედეგები. თუ არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღება აუცილებელია, ნიშნავენ ყველაზე დაბალ დოზას და 4 კვირის განმავლობაში არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით მკურნალობის დაწყებიდან აკვირდებიან პაციენტს კუჭ-ნაწლავის სისხლდენასთან დაკავშირებით.

ბავშვები:

კეტონალ დუო უკუნაჩვენებია 15 წელს ქვემოთ ბავშვებისთვის (იხ. „უკუჩვენებები“).

გვერდითი მოქმედება:

არასელექციური არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით მკურნალობასთან დაკავშირებით იტყობინებოდნენ შეშუპებაზე, მაღალ არტერიულ წნევაზე და გულის უკმარისობაზე.

მძიმე არასასურველი რეაქციების აღმოჩენისას მკურნალობა უნდა შეწყდეს:

არასასურველი რეაქციები გადანაწილებულია ორგანოების სისტემის კლასების მიხედვით, ასევე ამგვარი სიხშირის მიხედვით: ძალიან ხშირი (≥ 1/10), ხშირი (≥ 1/100, <1/10), არახშირი (≥1/1000, <1/100), იშვიათი (≥ 1/10 000, <1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10 000), სიხშირე არ არის დადგენილი (სიხშირის დადგენა შეუძლებელია არსებული მონაცემებით)

დარღვევები სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ:

იშვიათები: პოსტჰემორაგიული ანემია;

სიხშირე დაუდგენელია: აგრანულოციტოზი, თრომბოციტოპენია, ძვლის ტვინის უკმარისობა, ჰემოლითიკური ანემია, ლეიკოპენია.

დარღვევები იმუნური სისტემის მხრიდან:

სიხშირე დაუდგენელია: ანაფთილაქტიკური რეაქციები (შოკის ჩათვლით).

დარღვევები ნივთიერებათა ცვლის და კვების მხრივ:

სიხშირე დაუდგენელია: ჰიპონატრიემია, ჰიპერკალიემია (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები“).

ფსიქიკის დარღვევა:

სიხშირე დაუდგენელია: გონების დაბინდვა, განწყობის ცვალებადობა.

დარღვევები ნერვული სისტემის მხრიდან:

არახშირი: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა;

იშვიათი: პარესთენზია;

სიხშირე დაუდგენელია: ასეპტიკური მენინგიტი, კრუნჩხვა, დისგევზია, ვესტიბულარული თავბრუსხვევა.

დარღვევები მხედველობის ორგანოების მხრიდან:

იშვიათი: მხედველობის უზუსტობა (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

დარღვევები სმენის ორგანოს მხიდან და ლაბირინთული დარღვევები:

იშვიათი: ხმაური ყურებში.

დარღვევები გულის მხრიდან:

სიხშირე დაუდგენელია: გულის უკმარისობა.

დარღვევები სისხლძარღვების მხრიდან:

სიხშირე დაუდგენელია: არტერიალური ჰიპერთენზია, ვაზოდილატაცია, ვასკულიტი (ლეიკოციტოპლასტიკური ვასკულიტის ჩათვლით).

დარღვევები სასუნთქი სისტემის, გულმკერდის ორგანოებისა და შუასაყარის მხრივ:

იშვიათი: ბრონქიალური ასთმა;

სიხშირე არ არის დაგენილი: ბრონქოსპაზმი (განსაკუთრებით იმ პაციენტებში რომელთაც აქვთ ცნობილი ჰიპერმგრძნობელობა აცეტილცისტეინის მჟავისა და სხვა არასტეროიდული ტკივილგამაყუჩებლების მხრივ), რინიტი.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქის მხრივ დარღვევები:

ხშირი: დისპეპსია, გულისრევა,ტკივილი მუცელში, ღებინება;

არახშირი: შეკრულობა, დიარეა, მეტეორიზმი, გასტრიტი;

იშვიათი: სტომატიტი, პეპტიკური წყლული;

სიხშირე არ არის დადგენილი: კოლიტის გართულება და კრონის დაავადება, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა და პერფორაცია, მელენა, სისხლიანი ღებინება, პანკრეატიტი.

მეტნაკლებად ხშირ არასასურველ რეაქციებს განეკუთვნება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ რეაქციები. შესაძლებელია პეპტიკური წყლულის განვითარების შესაძლებლობა, პერფორაცია და სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში, რომელიც ხანდახან, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში, შესაძლებელია იყოს სასიკვდილო (იც. „განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები“).

დარღვევები ღვიძლის და სანაღვლე გზების მხრივ:

იშვიათი: ჰეპატიტი, მომატებული ტრანსამინაზი, შრატის მომატებული ბილირუბინი ჰეპატიტის შედეგად.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: გამონაყარი, ქავილი

სიხშირე არ არის დადგენილი: ფოტოსენსიბილიზაციის რეაქცია, ალოპეცია, ურტიკარია, ანგიოპნევროტული შეშუპება, ბულეზური რეაქციები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მწვავე გენერალიზებული ეკზანთემატოზური პუსტულოზი.

დარღვევები თირკმელების და შარდგამომყოფი გზების მხრივ:

სიხშირე არ არის დადგენილი: თირკმლის მწვავე უკმარისობა, ტუბულოინტენსტიციალური ნეფრიტი, ნეფრიტული სიდნრომი, თირკმელების ფუნქცონალური მდგომარეობის ტესტის მაჩვენებლების გადადება.

საერთო მოშლილობა და დარღვევები შეყვანის ადგილას:

არახშირი: შეშუპება;

სიხშირე არ არის დადგენილი: გადაღლა.

ლაბორატორიული და ინსტრუმენტალური მონაცემები:

იშვიათი: სხეულის მასის მომატება.

არასტეროიდული ტკივილგამაყუჩებლების რიგის გამოყენება (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი დროით გამოყენებისას) შესაძლებელია უკავშირდებოდეს არტერიული თრომბოზის მომატებულ რისკს (მაგალითად, მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი) (იხ. «განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები »).

დოზის გადაჭარბება:

კეტოპროფენის დოზის გადაჭარბების აღწერილი შემთხვევები 2,5 გ-ის დოზების უმეტეს შემთხვევებში ატარებდნენ კეთილთვისებიან ხასიათს და იფარგლება შებოჭვით, ძილიანობით, გულისრევით, ღებინებით და ეპიგასრიუმში ტკივილით.

სპეციალური ანტიდოტი კეტოპროფენის დოზის გადაჭარბებისას არ არსებობს. დოზის მნიშვნელოვანი გადაჭარბების შესახებ ეჭვების არსებობისას რეკომენდებულია კუჭის ამორეცხვა და სიმპტომატური და შემანარჩუნებელი თერაპიის ჩატარება დეჰიდრატაციის მოცილების მიზნით. ასევე უნდა გაკონტროლდეს დიურეზი და მოხდეს აციდოზის კორექტირება. (ასეთის განვითარების შემთხვევაში).

თირკმლის უკმარისობის განვითარების დროს სისხლში ცირკულაციური პრეპარატის მოსაცილებლად ეფექტური შესაძლებელია აღმოჩნდეს ჰემოდიალიზი.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან და ურთიერთქმედების სხვა სახეობები:

პრეპარატების არარეკომენდებული კომბინაციები

სხვა არასტეროიდული სამკურნალო საშუალებები (მათ შორის იგულისხმება ციკლოოქსიგენაზის-2 სელექციური იჰიბიტორები) და სალიცილატები მაღალ დოზებში: წყლულის და სისხლდენის განვითარების მომატებული რისკი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში.

ანტიკოაგულანტები
სისხლდენის მომატებული რისკი:
ჰეპარინი
К ვიტამინის ანტაგონისტები (მაგალითად, ვარფარინი);
თრომბიციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორები (მაგ., ტიკლოპიდინი, კლოპიდოგრელი);
ტრომბინის ინჰიბიტორები (მაგ., დაბიგატრანი);
Ха ფაქტორის პირდაპირი ინჰიბიტორები (მაგ., აპიქსაბანი, რივაროქსაბანი, ედოქსაბანი).
თუ თანმხლები გამოყენება გარდაუვალია, მოითხოვება ზედმიწევნითი სამედიცინო დაკვირვება.
ლითიუმი: ლითიუმის დონის გაზრდა პლაზმაში, რომელიც ხანდახან შესაძლებელია აღწევდეს ტოქსიკურ მნიშვნელობას თირკმელებიდან ლითიუმის გამოყოფის დაქვეითების გამო. აუცილებლობის შემთხვევაში ზედმიწევნით უნდა გაკონტროლდეს ლითიუმის კონცენტრაცია პლაზმაში და მოხდეს ლითიუმის დოზის კორექტირება არასტეროიდული ანთებისსაწინააღდეგო პრეპარატებით მკურნალობის დროს და მის შემდეგ.
მეტოტრექსანი დოზებში, რომელიც აჭარბებს 15 მგ/კვირაში: მეტოტრექსანის ჰემატოტოქსიკურობის მომატებული რისკი, განსაკუთრებით თუ ის გამოიყენება მაღალი დოზებით (<15 მგ/კვირაში), რაც სავარაუდოდ განპირობებულია მეტოტრექსანის შევიწროებით ცილებთან დაკავშირებით და მისი თირკმლისებრი კლირენსის შემცირებით.

კომბინაცია, რომელიც მოითხოვს სიფრთხილეს:

პრეპარატების სამკურნალო საშუალებები და კლასები, რომელსაც შეუძლია გამოიწვიოს ჰიპერკალიემია (მაგ., კალიუმის მარილი, კალიუმის დამცავი დიურეტიკები, ინჰიბიტორები აგფ და ანგიოტენზინის ბლოკატორი რეცეპტორები II, არასტეროიდული ანთებისსაწინააღმდეგო პრეპარატები, ჰეპარინები (დაბალმოლეკულური ან არაფრაქციონირებული), ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი და ტრიმეტოპრიმი): ჰიპერკალიემიის რიკის შესაძლოა გაიზარდოს კეტოპროფენომთან ერთობლივი გამოყენებისას.

დიურეტიკები:

თირკმლის მძიმე უკმარისობის განვითარების რისკი, თირკმლის სისხლის მძიმე უკმარისობასთან დაკავშირებით, პროსტაგლანდინების სინთეზის დაქვეითების შედეგად, განსაკუთრებით დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტებში. აუცილებელია ადექვატურად შეივსოს სითხის დეფიციტი ასეთი პრეპარატების მიღების დასაწყისამდე და მკურნალობის დასაწყისში გაკონტროლდეს თირკმელების ფუნქცია (იხ. „განაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“)

ანგიოტენზინის - გადამქცევი ფერმენტის ინჰიბიტორები და ანგიოტენზინის II რეცეპტორის ანტაგონისტები: პაციენტებს რომელთაც აღენიშნებათ თირკმელების ფუნქციის დარღვევა (მაგ., დეჰიდრატაციის მქონე პაციენტები ან ასაკოვნები) ანგიოტენზინის გადამქცევი ინჰიბიტორების ერთობლივი გამოყენება ან ანგიოტენზინის II ანტაგონისტის და ციკლოოქსიგენაზის დამაქვეითებელი პრეპარატების გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს თირკმელების ფუნქციის დამატებითი გართულება, მათ შორის იგულისხმება თირკმელების შესაძლო მწვავე უკმარისობა.

მეტოტრექსანი 15 მგ/კვირაში დოზებში:

კომბინირებული მკურნალობის პირველ კვირებში უცილებელია კვირაში ერთხელ გაკონტროლდეს სისხლის შედედების სურათი. თირკმელების რაიმე ფუნციის დარღვევისას და ასაკოვან პაციენტებში კონტროლი უნდა განხორციელდეს ხშირად.

კორტიკოსტეროიდები: წყლულის განვითარების ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში სისხლდენის მომატებული რისკი (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

პენტოქსიფილინი:

სისხლდენის განვითარების რისკი. აუცილებელია მეტად ხშირი კლინიკური მონიტორინგი და სისხლდენის მეტად ხშირი კონტროლი.

ტენოფოვირი:

შესაძლებელია გაიზარდოს თირკმლის მძიმე უკმარისობის რისკი.

ნიკორანდილი: შესაძლებელია გაიზარდოს სერიოზული გართულებების რისკი, ისეთი როგორიცაა წყლული, პერფორაცია და კუჭ-ნაწლავის ტრაქის სისხლდენა (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

გულის გლიკოზიდები:

რეკომენდებულია დაიცვათ სიფრთხილე, განსაკუთრებით ისეთ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის უკმარისობა, იმიტომ, რომ არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებმა შესაძლებელია დააქვეითოს თირკმელების ფუნქცია და შეამციროს გულის გლიკოზიდების თირკმლისებრი კლირენსი

კომბინაციები, რომელიც აუცილებელია, რომ გაითვალისწინოთ:

ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები (ბეტა-ბლოკატორები, ინგიოტენზინ გადამქცევი ფერმენტების ინჰიბიტორები, დიურეტიკები): კეტოპროფენი ამცირებს ანგიოჰიპერტენზიული პრეპარატების მოქმედებას (ვაზოდილატატორული პროსტაგლანდინების მოქმედების დაქვეითება).
პრობენეციდები: პრობენეციდის თანმხლებმა მიღებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს კეტოპროფენის კლირენსის მნიშველოვანი შემცირება.

ინფორმაციის კომბინაცია, რომელიც ასევე აუცილებელია გასათვალისწინებლად:

ციკლოსპორინი, ტაკროლიმუსი: ნეფროტოქსიკურობის ადიტიური ეფექტის განვითარების რისკი, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში.
თრომბოლიზურები: სისხლდენის გაძლიერებული რისკი.
სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები: კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის გაძლიერებული სირკი. (იხ. „განსაკუთრებული მითითებები და სიფრთხილის ზომები“).

შეფუთვა:

20 ან 30 კაფსულა (ბლისტერზე 10 - კაფსულა) გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად, მუყაოს ყუთში.

შენახვის პირობები: