ფორმა, შეფუთვა:

1. ყვითელი გარსით დაფარული ოვალური ტაბლეტი, ცალ მხარეს - გრავირებით "GSK", მეორე მხარეს - "1/500". 1 ტაბლეტი შეიცავს 1 მგ+500 მგ აქტიურ ნივთიერებას.
2. ვარდისფერი გარსით დაფარული ოვალური ტაბლეტი, ცალ მხარეს - გრავირებით "GSK", მეორე მხარეს - "2/500". 1 ტაბლეტი შეიცავს 2 მგ+500 მგ აქტიურ ნივთიერებას.
მუყაოს კოლოფში დევს 1, 2, 4 ან 8 ბლისტერი. თითოეულ ბლისტერზე 14 ცალი ტაბლეტია.

 

შემადგენლობა:
როზიგლიტაზონი + მეტფორმინი (Metformin+Rosiglitazone)

 

მწარმოებელი:
Glaxo Wellcome, S. A., ესპანეთი

 

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატი

 

საერთაშორისო არაპატენტირებული სახელწოდება:
როზიგლიტაზონი

 

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:
ავანდამეტის შემადგენლობაში შედის როზიგლიტაზონი (თიაზოლიდინდიონის კლასი) და მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი (ბიგუანიდების კლასი). ამ ორი აქტიური ნივთიერების მოქმედების მექანიზმი ავსებს ერთმანეთს და აუმჯობესებს გლიკემიურ კონტროლს შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2-ით დაავადებულებში. თიაზოლიდინდიონის მოქმედების მექანიზმი ძირითადად ინსულინისადმი ქსოვილკუნთოვანი მგრძნობელობის გაძლიერებაში მდგომარეობს, ბიგუანიდების მოქმედების შედეგად კი მცირდება ღვიძლში ენდოგენური გლუკოზის გამომუშავება. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2-ის პათოგენეზში მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ინსულინრეზისტენტობა. როზიგლიტაზონი აუმჯობესებს სისხლში გლუკოზის მეტაბოლურ კონტროლს მოცირკულირე ინსულინისა და თავისუფალი ცხიმოვანი მჟავების შემცირების ხარჯზე. მეტფორმინის მოქმედების შედეგად ღვიძლში ენდოგენური გლუკოზის გამომუშავება მცირდება, მაგრამ არ სტიმულირდება ინსულინის სეკრეცია.

სწორედ ამიტომ არ იწვევს იგი ჰიპოგლიკემიას. არსებობს მეტფორმინის მოქმედების სამი შესაძლო მექანიზმი: 1. ღვიძლში გლუკოზის გამომუშავების შემცირება გლუკოგენეზისა და გლიკოგენოლიზის დათრგუნვის ხარჯზე; 2. ინსულინისადმი კუნთოვანი ქსოვილის მგრძნობელობის მომატება, პერიფერიული ქსოვილების მიერ გლუკოზის მოხმარებისა და უტილიზაციის მომატება; 3. ნაწლავებიდან გლუკოზის ადსორბციის შეფერხება.
ფარმაკოკინეტიკა: ავანდამეტის (4მგ/500მგ) 1 ტაბლეტი ბიოეკვივალენტურია 4 მგ როზიგლიტაზონის მალეატისა და 500 მგ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდისა მათი ერთდროული მიღების შემთხვევაში. როზიგლიტაზონის მიღება არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე. კუჭის წვენის PH-ის ცვლილება მის ადსორბციაზე არ მოქმედებს.
როზიგლიტაზონი დიდი ხარისხით (დაახლოებით 99,8%) უკავშირდება პლაზმის ცილას. კონცენტრაცია და პაციენტის ასაკი ამაზე გავლენას არ ახდენს. ჯერჯერობით არ არსებობს მონაცემები დღეში 1-2-ჯერ მიღების შემთხვევაში როზიგლიტაზონის მოულოდნელი კუმულაციის შესახებ.

როზიგლიტაზონი განიცდის ინტენსიურ მეტაბოლიზმს და გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით. მეტაბოლიზმის მთავარ გზას წარმოადგენს N-დემეთილირება და ჰიდროქსილირება. როზიგლი-ტაზონის მეტაბოლიტებს ფარმაკოლოგიური აქტიურობა არ ახასიათებს. მეტფორმინი მაქსიმალურ კონცენტრაციას აღწევს 2,5 სთ-ის შემდეგ. საკვებთან ერთად მეტფორმინის მიღებით გამოწვეული ცვლილებების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია. მეტფორმინი ძალიან მცირე რაოდენობით უკავშირდება პლაზმის ცილებს. იგი ერითროციტებში იჭრება. მეტფორმინი არ განიცდის მეტაბოლიზმს და შეუცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმელების მიერ. თირკმლისმიერი კლირენსი შეადგენს 400 მლ/წთ. შინაგანად მიღების შემდეგ ნახევარდაშლის პერიოდი 6,5 სთ-ია.

 

ჩვენება:

-შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2;
-გლიკემიური კონტროლი ხანგრძლივი დიეტოთერაპიის, ან თიაზოლიდინდიონებით ან მეტფორმინით მონოთერაპიის, ან თიაზოლიდინდიონებით და მეტფორმინით კომბინირებული თერაპიის (ორკომპონენტიანი თერაპია) უეფექტობის შემთხვევაში;
-გლიკემიური კონტროლი სულფონილშარდოვანას წარმოებულებთან კომბინირებულად (სამკომპონენტიანი თერაპია) მკურნალობის შემთხვევაში.

დოზირებისა და მიღების რეჟიმი:
პრეპარატი ენიშნებათ ზრდასრულებს. დოზირების რეჟიმის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად. ავანდამეტის მიღება არ არის დამოკიდებული კვებაზე, თუმცა ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ ამ პრეპარატის მიღება საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ მოულოდნელი რეაქციების განვითარების რისკს ამცირებს. უფროსებისთვის როზიგლიტაზონისა და მეტფორმინის კომბინაციის რეკომენდებული საწყისი დოზაა 4მგ/1000მგ. შეიძლება დღიური დოზის გაზრდა გლიკემიის ინდივიდუალური კონტროლის შესანარჩუნებლად. დოზა უნდა გაიზარდოს თანდათანობით, 8მგ/2000მგ-მდე (როზიგლიტა-ზონი/მეტფორმინი) დღეში. დოზის ნელ-ნელა გაზრდით შესაძლებელია საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ არასასურველი (ძირითადად - მეტფორმინით განპირობებული) რეაქციის შესუსტება. დოზის კორექციის შემდეგ თერაპიული ეფექტი შესაძლოა არ გამოვლინდეს 8 კვირა როზიგლიტაზონისთვის და 1-2 კვირა მეტფორმინისთვის. როზიგლიტაზონითა და მეტფორმინით ერთდროული თერაპიიდან ავანდამეტზე გადასვლისას მისი საწყისი დოზა უნდა შეესაბამებოდეს ადრე მიღებული როზიგლიტაზონისა და მეტფორმინის დოზებს.
ავანდამეტის სხვა პრეპარატებთან ერთად მიღების შემთხვევაში შესაძლოა საჭირო გახდეს მისი ერთ-ერთი კომპონენტის (როზიგლიტაზონის ან მეტფორმინის) კორექცია.
ასაკოვან პაციენტებიში ავანდამეტის საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზის ადეკვატური კორექცია საჭიროა მხოლოდ თირკმლის ფუნქციის დაქვეითების შემთხვევაში.
ღვიძლის ფუნქციის მოშლა მეტფორმინით მკურნალობისას ლაქტაციდოზის ერთ-ერთი რისკფაქტორია, ამიტომ ავანდამეტის დანიშვნა ამ დროს რეკომენდებული არ არის.
პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ ავანდამეტს სულფონილშარდოვანასთან ერთად, ავანდამეტის მიღებისას როზიგლიტაზონის საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს 4 მგ/დღ-ს. როზიგლიტაზონის დოზა 8 მგ/დღ-მდე უნდა გაიზარდოს სიფრთხილით და ორგანიზმში სითხის შეკავებასთან დაკავშირებული გვერდითი მოვლენების გათვალისწინებით.

 

გვერდითი მოვლენები:
ნივთიერებათა ცვლის მხრივ

-ჰიპერქოლესტერინემია
-ჰიპერგლიცერიდემია
-ჰიპერლიპიდემია

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ
-თავბრუსხვევა
-თავის ტკივილი

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ
-გულის უკმარისობა
-ფილტვების შეშუპება
-მიოკარდიუმის იშემია

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ
-შეკრულობა (საშუალო და მსუბუქი)

ძვალკუნთოვანი სისტემის მხრივ
-ძვლების მოტეხილობა
-მიალგია

ორგანიზმის მხრივ მთლიანობაში
-შეშუპება

 

უკუჩვენებები:
-გულის უკმარისობა;
-ქსოვილოვანი ჰიპოქსიის გამომწვევი მწვავე და ქრონიკული დაავადებები (მაგალითად, გულის ან სუნთქვის უკამრისობა, ახლახან გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტი, შოკი);
-ღვიძლის უკმარისობა;
-ალკოჰოლიზმი, მწვავე ალკოჰოლური უკმარისობა;
-დიაბეტური კეტოაციდოზი;
-დიაბეტური პრეკომა;
-თირკმელების უკმარისობა;
-მწვავე მდგომარეობები, რომელთა დროსაც მოსალოდნელია თირკმელების უკმარისობის განვითარება (დეჰიდრატაცია, მწვავე ინფექცია, შოკი);
-იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული ნივთიერებების სისხლძარღვებში შეყვანა;
-იმავდროულად ინსულინის შეყვანა;
-პრეპარატის კომპონენტებისადმი მომატებული მგრძნობელობა.

 

პრეპარატის დანიშვნის თავისებურებანი:
ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს: ჯერ კიდევ არ არსებობს საკმარისი მონაცემი ორსულებსა და მეძუძურ ქალებში პრეპარატის მოქმედების შესახებ. ორსულებსა და მეძუძურ ქალებს ავანდამეტი შეიძლება დაენიშნოთ, როდესაც მედიკამენტის მოსალოდნელი სარგებელი აღემატება მის პოტენციური რისკს.

ღვიძლის ფუნქციის მოშლის დროს: ვინაიდან ღვიძლის ფუნქციის მოშლა მეტფორმინით მკურნალობისას ლაქტოაციდოზის განვითარების ერთ-ერთი ფაქტორია, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას ავანდამეტის დანიშვნა რეკომენდებული არ არის.

თირკმელების ფუნქციის მოშლის დროს: მეტფორმინი გამოიყოფა თირკმელების მიერ, ამიტომ ავანდამეტით მკურნალობის დაწყებამდე და მის შემდეგ რეგულარულად უნდა განისაზღვროს შრატში კრეატინინის კონცენტრაცია. განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეთ თირკმელების უკმარისობის განვითარების მომატებული რისკის მქონე პაციენტებს, მათ შორის - მოხუცებსა და ავადმყოფებს. ავანდამეტი არ ენიშნებათ პაციენტებს, რომელთაც შრატისმიერი კრეატინინი აქვთ: მამაკაცებს - 135 მკმოლ/ლ-ზე მეტი, ქალებს - 110 მკმოლ/ლ-ზე მეტი.

 

განსაკუთრებული მითითებები:
როზიგლიტაზონ-მეტფორმინის კომბინაცია, მათ შორის - ავანდამეტი, ეფექტურია მხოლოდ მაშინ, როდესაც ორგანიზმში შენარჩუნებულია ენდოგენური ინსულინის პროდუცირება, ამიტომ პრეპარატის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1-ით დაავადებულთათვის. ინსულინისადმი მგრძნობელობის მომატებისას როზიგლიტაზონ-მეტფორმინის კომბინაციით პრემენოპაუზის სტადიაში მყოფი იმ ქალების მკურნალობამ, რომელთაც აქვთ ანოვულაცია და ინსულინისადმი რეზისტენტობა (მაგალითად, საკვერცხის პოლიკისტოზის შემთხვევაში), შესაძლოა ოვულაციის აღდგენა გამოიწვიოს და პაციენტი დაორსულდეს კიდეც. ავანდამეტით მკურნალობის დროს მენსტრუალური ციკლის მოშლის შემთხვევაში კრიტიკულად უნდა შეფასდეს მკურნალობის გაგრძელების შესაძლებლობა.
მეტფორმინის და, შესაბამისად, ავანდამეტის მიღება აუცილებლად უნდა შეწყდეს ისეთ ოპერაციამდე 48 საათით ადრე, რომელიც ზოგად ანესთეზიას საჭიროებს და აღდგეს ოპერაციიდან მხოლოდ 48 საათის შემდეგ.

 

ჰიპერდოზირება:
არ არსებობს მონაცემები ავანდამეტის ზედოზირების შესახებ. კლინიკური კვლევების დროს მოხალისეებმა კარგად გადაიტანეს როზიგლიტაზონის ერთჯერადი ზედოზირება (20მგ) პერორალურად. მეტფორმინის ზედოზირებამ (ლაქტოაციდოზის თანმხლები რისკფაქტორის არსებობამ) შესაძლოა გამოიწვიოს ლაქტაციდოზის განვითარება.
ლაქტაციდოზი საჭიროებს გადაუდებელ სამედიცინო დახმარებას და სტაციონარულ მკურნალობას. ორგანიზმიდან ლაქტატისა და მეტფორმინის გამოსაძევებლად მიმართავენ ჰემოდიალიზს. როზიგლიტაზონი ცილებთან მაღალი ხარისხის კავშირის გამო ჰემოდიალიზით არ გამოიდევნება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
600მგ/დღ რიფამპიცინი (CYP2C8 ინდუქტორი) 65%-ით აქვეითებს როზიგლიტაზონის კონცენტრაციას, ამიტომ როზიგლიტაზოლისა და ფერმენტ CYP2C8-ის იდნუქტორების ერთდროული მიღების შემთხვევაში აუცილებელია სისხლში გლუკოზის კონტროლი და საჭიროების შემთხვევაში როზიგლიტაზონის დოზის შეცვლა.
სხვა პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებთან (მეტფორმინი, გლიბენკლამიდი, გლიმეპირიდი და სხვა) ერთად გამოყენებისას როზიგლიტაზონი (თერაპიული დოზით) არ ახდენს კლინიკურად მნიშვნელოვან გავლენას მათ ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე.
მწვავე ალკოჰოლური ინტოქსიკაციის დროს როზიგლიტაზონ-მეტფორმინის ერთდროული მოხმარების ფონზე იზრდება ლაქტაციდოზის რისკი, რასაც მეტფორმინი განაპირობებს.
მეტფორმინის მოხმარების პარალელურად იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული პრეპარატების ვენაში შეყვანას შესაძლოა თირკმლის უკმარისობის განვითარება მოჰყვეს.
გლუკოკორტიკოსტეროიდებს, ბეტა 2-ადრენორეცეპტორების აგონისტებს, დიურეტიკებს შეუძლიათ ჰიპერგლიკემია გამოიწვიონ, ამიტომ ავანდამეტთან ერთად მათი გამოყენებისას, განსაკუთრებით - მკურნალობის დასაწყისში, საჭიროა სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის ხშირი კონტროლი. შესაძლოა საჭირო გახდეს ავანდამეტის დოზის კორექცია და მისი მოხსნაც კი. აგფ-ს (ანგიოტენზინგარდამქმნელი ფერმენტის) ინჰიბიტორებს სისხლში გლუკოზის დონის დაქვეითება შეუძლიათ. ავანდამეტთან ერთად დანიშვნისას საჭიროა დოზის ადეკვატურად შერჩევა.

 

შენახვის პირობები და ვადა:
პრეპარატი უნდა ინახებოდეს ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, 250C ტემპერატურაზე. ვარგისია 2 წელი.