სასხსრების კოქსართროზი

 

სასხსრების კოქსართროზი – საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის სერიოზული დაავადება. აღინიშნება მენჯ-ბარძაყის სახსრის დაზიანება. სტატისტიკის მიხედვით, სწორედ კოქსართროზი შეადგენს საყრდენ-მამოძრავებელი სისტემის დაავადებათა 39-48%-ს. დაავადება ვითარდება 50 წლის შემდეგ.

 

მიზეზები

·         თეძოების თანდაყოლილი ამოვარდნილობა;

·         თეძო-ბარძაყის სახსრის დისპლაზია;

·         თეძოს ძვლის თავის ასეპტიკური ნეკროზი;

·         თეძო-ბარძაყის სახსრის ტრავმები;

·         ოსტეომიელიტი.

 

სიმპტომები

დაავადებას ახასიათებს შემდეგი სახის სიმპტომები:

·         დაზიანებულ სახსარში ტკივილი;

·         მუხლების ტკივილი;

·         საზარდულის ტკივილი;

·         სუნთქვის გართულება;

·         კოჭლობა;

·         ქვედა კიდურების დამოკლება;

·         სისუტე კიდურებში.

 

დიაგნოსტიკა

დაავადების დიაგნოსტკას ატარებს ექიმი-ორთოპედი და ნიშნავს:

·         კლინიკურ დათვალიერებას;

·         კომპიუტერულ ტომოგრაფიას;

·         მაგნიტო-რეზონანსულ ტომოგრაფიას;

·         სახსრების რენტგენს.

 

მკურნალობა

მკურნალობა მოიცავს:

·         ტკივილების მოხსნა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებით;

·         სისხლის გამაფართოვებელი პრეპარატების დახმარებით სისიხლის მიმოქცევის პროცესის გაუმჯობესება;

·         სპაზმირებული კუნთების მოსადუნებლად გამოიყენება მიორელაქსანტები;

·         რეგენერაციის პროცესის სტიმულაციისთვის გამოიყენება ქონდროპროტექტორები;

·         ძლიერი ტკივილის დროს გამაყუჩებელი პრეპარატების დანიშნვა;

·         ადგილობრივი თერაპია კომპრესების და მალამოების გამოყენებით;

·         ფიზიოთერაპია;

·         მანუალური თერაპია;

·         ღეროვანი უჯრედებით მკურნალობა;

·         ვარჯიში;

·         ზღვის წყალში ცურვა.

მესამე ხარისხის კოქსართროზის მკურნალობა რეკომენდირებულია ქირურგიული ჩარევით, რომლის დროსაც ხდება თეძო-ბარძაყის სახსრის ენდოპროთეზირება. 

 

საშიშროება

დაავადებისას ყველაზე დიდი საშიშროება არის ორგანიზმის სამოძრაო ფუნქციის დარღვევა. ასე რომ არ მოხდეს საჭიროა სპეციალისტთან ვიზიტი და მკურნალობის ჩატარება.

 

პროფილაქტიკა

·         50 წლის შემდეგ მძიმე ფიზიკური დატვირთვისგან თავის დაცვა;

·         ენდოკრინოლოგთან რეგულარული ვიზიტი;

·         რეგულარული ცურვა.