DIC-სინდრომი

 

DIC-სინდრომი (დისემინებული, ინტრავასკულური კოაგულაცია) – დაავადება, რომელსაც ახასიათებს სისხძარღვებში სისიხლის მიმოქცევის დარღვევა, ფიბრინოლიტიკური და სისხლის მიმოქცევის სისტემის კომპონენტების გამოფიტვა, ტრომბოზისკენ და სისხლის შედედებისკენ მიდრეკილება, ორგანოებში მიკროცირკულაციის დარღვევა, რასაც მივყავართ მისი დისტროფიისა და დისფუნქციისკენ. 

 

მიზეზები

DIC-სინდრომი წარმოადგენს მეორად დაავადებას და წარმოიშობა ჰემოსტაზის პათოლოგიური პროცესების შედეგად. დაავადების წარმოშობის მიზეზებია:

·         ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების გართულებები;

·         ჭარბი სისხლდენა;

·         შოკური მდგომარეობა;

·         სისხლძარღვების ჰემოლიზი, არათავსებადი სისხლის გადასხმისას;

·         სისხლის მიმოქცევის გასაზრდელი პრეპარატების დიდი ხნით მიღება;

·         სამეანო პათოლოგიები (პლაცენტას ხელით მოცილება, ნაყოფის გარშემო არსებული წyლით ემბოლია);

·         ავთვისებიანი წარმონაქმნების გართულება.

 

 

სიმპტომები

დაავადებისთვის დამახასიათებელია შემდეგი სახის სიმპტომები:

·         კანის მცირედი დაზიანებისას დიდი რაოდენობით სისხლდენა (დაავადების საწყის ეტაპზე);

·         ჰემორაგიული გამოვლინებები (შინაგანი და გარეგანი სისხლდენა);

·         სისხლძარღვებში თრობმის წარმოქმნა;

·         ცხვირიდან, კუჭ-ნაწლავიდან, ფილტვებიდან სისხლდენა;

·         სისხლჩაქცევებისა და სილურჯეების გაჩენა;

·         არტერიული წნევის დაცემა;

·         სწრაფი დაღლა;

·         ხრინწი ფილტვებში.

 

დიაგნოსტიკა

დაავადების სინდრომების დიაგნოსტიკისთვის ექიმი-ჰემატოლოგი ატარებს სისხლის საერთო და ბიოქიმიურ ანალიზს, სისიხლის პლაზმაში შიდასისხლძარღვების სისხლის მიმოქცევის მარკერების განსაზღვრის მიზნით.

 

მკურნალობა

დაავდების აუცილებელი მკურნალობა მოიცავს:

·         დაავადების გამომწვეწი ძირითადი მიზეზის მკურნალობა;

·         ტრანსფუზიური თერაპია (პლაზმის გადასხმა);

·         მარილიანი ხნარები;

·         პოლიგლუკინი;

·         ალბუმინის ხსნარი;

·         ჰეპარინის შიდა, წვეთოვანი შეყვანა.

 

საშიშროება

დაავადების უყურადღებოდ დატოვების შემთხვევაში შესაძლოა განვითარდეს შემდეგი სახის გართულებები:

·         ორგანიზმის ინტოკსიკაცია;

·         ტრომბოჰემორაგია;

·         მეორე ხარისხის სისხლდენა;

·         ღვიძლისა და თირკმლის უკმარისობა;

·         ჰემორაგიული შოკი.

შემთხვევების 30%-ში (განსაკუთრებით დაავადების მწვავე მინდინარეობის დროს) დგება ლეტალური შედეგი.

 

რისკის ჯგუფი

რისკის ჯგუფში შედიან:

·         ადამიანები, რომლებსაც აღენიშნებათ ანტითრომბინი III-ის დაბალი დონე;

·         ერითროციტოზით დაავადებული ადამიაენბი;

·         მოხუცები;

·         ქრონიკული დაავადებების მქონე ადამიანები (პიელონეფრიტი, შაქრიანი დიაბეტი).

 

პროფილაქტიკა

დაავდების პროფილაქტიკისთვის რეკომენდირებულია:

·         ინფექციურ-სეპტიკური დაავადებების შეჩერება და დროული მკურნალობა;

·         ჰემოდიმანიკის, წყალ-ელექტროლიტური და მჟავა-ტუტოვანი ბალანსის კონტროლი;

·         ოპერატიული ჩარევისას ტრავმატულობის მაქსიმალურად შემცირება.